Παπαδημητρίου, Ιωάννης

(1904 – 1963). Έλληνας αρχαιολόγος από τη Σκύρο. Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Αθήνας (1922-26) και του Βερολίνου (1933-34 και 1936-38). Διετέλεσε βοηθός του Φιλολογικού Σπουδαστηρίου και επιμελητής της Βιβλιοθήκης της Φιλοσοφικής Σχολής (1926-29), έφορος αρχαιοτήτων της Αργολίδας (1934) και της Αττικής (1948), διευθυντής ιστορικών μνημείων και αρχαιοτήτων της Ελλάδας και διευθυντής της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας της Ελλάδας. Έκανε πολλές ανασκαφές στη Θήβα, στην Κέρκυρα, στην Επίδαυρο, στις Μυκήνες και σε πολλά σημεία της Αττικής, όπως στη Βραυρώνα, όπου ανακάλυψε το περίφημο ιερό της Βραυρώνιας Άρτεμης, και στο Πεντελικό, όπου βρήκε το άντρο των Νυμφών. Στην Επίδαυρο έφερε στο φως το ιερό του Απόλλωνα Μαλεάτα στα ΒΑ του ιερού του Ασκληπιού, και στις Μυκήνες αποκάλυψε το 1952 έξω από την ακρόπολη έναν ταφικό περίβολο με βασιλικούς τάφους. Το 1953 τιμήθηκε για την πολύτιμη προσφορά του από τον βασιλιά Παύλο με τον Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου A’. Μερικά από τα σπουδαιότερα έργα του είναι τα εξής: Φραγκικά κάστρα και οχυρώματα εν Ευβοία, Προϊστορικός συνοικισμός παρά την λίμνην Λικέρι της Βοιωτίας, Ανασκαφές στη Σκύρο (στα γερμανικά), Ανασκαφαί εν Βραυρώνι, Το ιερόν του Απόλλωνος Μαλεάτα εις Επίδαυρον (στα γαλλικά), Ανασκαφαί Επιδαύρου, Ανασκαφή εν Mυκήναις κ.ά.